อาทิตย์เคลื่อน เลื่อนลอย คอยให้ค่ำ
เปรียบเหมือนคำ ว่า “เกษียณ” เวียนมาถึง
เมื่อผลงาน ผ่านพ้นไป ให้คำนึง
ความลึกซึ้ง จึงอาวรณ์ ก่อนอำลา

เคยคู่เคียง เพียงร่วมงาน เหมือนบ้านใหญ่
เมื่อจากไป ให้คิดถึง คะนึงหา
ตลอดปี ตลอดไป ไม่โรยรา
ถึงแม้ฟ้า จะมืดมิด คิดถึงกัน

สิ้นกันยา ปีหกห้า ท่านต้องจาก
แต่ไม่พราก ความสัมพันธ์ อันสดชื่น
สิ่งศักสิทธ์ คุ้มครองท่าน ทั้งวันคืน
ให้เริงรื่น และสุขสันต์ นิรันดร